De Tekstelaar biedt nieuwe klanten een gratis proeftekst, maar is dat wel zo handig? Wanneer de klant de tekst goed vindt en hem gaat gebruiken, hoeft het werk pas te worden betaald – of gecompenseerd met een bestelling.
Dat gaat in goed vertrouwen. Ik controleer niet of klanten een tekst al of niet gebruiken. Ben ik daarin te naïef? Hopelijk niet. Maar het is ook een levenshouding. Ik wil ervoor kiezen om vertrouwensrelaties aan te gaan. Als je vertrouwen wilt krijgen, moet je het ook geven.
Maar wat heb je aan een proeftekst, als klant? De tekstschrijver doet er waarschijnlijk nog meer zijn best op dan een gewone tekst, want het is een visitekaartje. Een proeftekst kan dus gezien worden als graadmeter; beter wordt het niet.
Die conclusie klopt alleen niet helemaal. In het stadium van de proeftekst is de relatie met de tekstschrijver nog heel pril. Hij of zij heeft zich vast ingelezen in de klant, maar heeft nog niet met die klant gewerkt. Het kan dus ook dat de proeftekst pas een begin is, en dat latere teksten steeds beter gaan passen bij de bewuste klant. Een ondergrens.
Dus een proeftekst meet eigenlijk hoe goed de tekstschrijver zich op het eerste oog kan inleven in de boodschap van de klant. Het natuurlijke aanpassingsvermogen, zou je het kunnen noemen.
Voor de tekstschrijver zelf is een proeftekst een investering. Als hij ook opdrachten oplevert, is het een goede investering. Tenminste, voor een bepaald type klanten en een bepaald type teksten. De Tekstelaar levert maatwerk voor veeleisende klanten, die langere teksten nodig hebben. Bedrijven als Google of Alibaba hebben snel miljoenen korte tekstjes nodig. Die betalen per woord (hééél weinig) en vragen nauwelijks naar kwaliteit. Voor die bedrijven geldt: Als de trefwoorden er maar in staan. Voor iemand die graag iets bijverdient met reclames of productbeschrijvingen, zal een proeftekst weggegooide moeite zijn.